جاذبه‌های گردشگری ریودوژانیرو

 

موقعیت ریودوژانیرو بین کوه و دریا به قدری دیدنی است که یونسکو در نامگذاری ریو به عنوان میراث جهانی “موقعیت فوق العاده زیبای یکی از بزرگترین شهرهای جهان” را ذکر کرده است. افتخارات ریو فقط به خاطر محیط طبیعی نبود، بلکه به خاطر چشم انداز فرهنگی شهری و ترکیبی از معماری و فضای سبز برنامه‌ریزی شده بود که مشخصه رشد شهر را نشان می‌دهد.

ریودوژانیرو دومین شهر بزرگ برزیل است و از سال 1763 تا 1960، زمانی که برازیلیا ایجاد شد، پایتخت آن بود. این شهر توسط استعمارگران پرتغالی در اواسط دهه 1500 تأسیس شد و به بندری برای حمل و نقل طلا از مناطق معدنی داخلی تبدیل شد.

ریو در طول تاریخ خود از دارایی‌های فیزیکی بسیاری برخوردار بوده است. کوه‌های سر به فلک کشیده پشت سرش، مجسمه مسیح بر فراز بندرش و سواحل هلالی طولانی‌اش که جاذبه‌های گردشگری اصلی آن هستند و این منظره را با ساختمان‌های متمایز از هر دوره‌اش بهبود بخشیده است. در این مقاله از سایت بکتاش تراول قصد داریم تا شما را با جاذبه‌های این شهر  آشنا سازیم.

1. مجسمه مسیح

 

مجسمه مسیح مشرف به شهر از قله 709 متری کورکووادو، نماد ریو است. این بنای مشهور جهانی بین سال‌های 1922 و 1931 ساخته شد و تقریباً تماماً از طریق کمک‌های کاتولیک‌های برزیلی تأمین مالی شد.

مجسمه آرت دکو توسط مجسمه‌ساز لهستانی-فرانسوی پل لندوفسکی ساخته شده و توسط مهندس برزیلی هیتور داسیلوا کوستا و با همکاری مهندس فرانسوی آلبرت کاکو تکمیل شد. این مجسمه که از بتن مسلح و سنگ صابون ساخته شده است، 30 متر ارتفاع دارد و بازوهای آن 28 متر کشیده شده است. وزن آن 635 تن است. در داخل پایه هشت متری آن یک کلیسای کوچک وجود دارد، جایی که دیدن مراسم عروسی و غسل تعمید در آن غیرعادی نیست.

راه‌آهن Corcovado از Rua do Cosme Velho از مسیر 3.5 کیلومتری تا مجسمه، از پارک ملی Tijuca(تیجوکا) عبور می‌کند. می‌توانید این بنای تاریخی را بدون هیچ شلوغی و در نور صبح زود بر روی مجسمه مسیح با تور برزیل بکتاش تراول ببینید. ارتقاء تور شامل سواری با تله‌کابین به بالای کوه شوگرلوف برای مناظر خیره‌کننده‌تر است.

2. قندیل

شناخته شده‌ترین نقطه دیدنی ریودوژانیرو، قله صخره‌ای Sugarloaf است که 394 متر بالاتر از بندر قرار دارد. روی نقطه‌ای از زمین قرار دارد که به خلیج راه دارد و با یک نوار زمینی کم ارتفاع به شهر متصل می‌شود.

می‌توانید با تله‌کابین از Praça General Tibúrcio به بالای Morro da Urca (موروداارسا) بروید، قله‌ای پایین‌تر که از آن تله کابین دوم به قله Sugarloaf می‌رود. از آنجا می توانید کل ساحل کوهستانی که خلیج و جزایر آن را در بر می‌گیرد را ببینید.

در زیر، ساحل 100 متری Praia da Urca (پرایادااورسا)در نزدیکی محل هسته اصلی ریو، بین Morro Cara de Cão و Sugarloaf قرار دارد. در Cara de Cão (کارادکائو) سه قلعه وجود دارد که قلعه ستاره‌شکل قرن شانزدهمی برای بازدید عموم باز است.

3. کوپاکابانا

تعداد کمی از شهرها دارای یک ساحل شنی زیبا در قلب خود هستند، چه رسد به شهری که چهار کیلومتر در امتداد یک طرف مرکز شهر امتداد دارد. در چند قدمی ماسه‌های طلایی آن، Avenida Atlântica، Avenida Nossa Senhora de Copacabana، و خیابان‌های کوچک‌تر همسایه‌ای قرار دارند که در آن‌ها ساختمان‌های جذاب قرون‌قدیم‌تر، هتل‌های خوب و رستوران‌ها و کافه‌های محبوب را خواهید دید.

پادشاه بی چون و چرای منطقه و هتل های ریو، کاخ معروف کوپاکابانا است که در دهه 1920 ساخته شده و اکنون به عنوان یک اثر ملی محافظت می‌شود. کاخ کوپاکابانا که در فیلم Flying Down to Rio در سال 1933 و میزبان ستارگان سلطنتی و پر زرق و برق سینما به نمایش گذاشته شد، خاطره روزها و  زمانی است که ریو پایتخت برزیل بود.

در انتهای ساحل، قلعه کوپاکابانا متعلق به سال 1914 است و صحنه شورش افسران در سال 1922 بود که قلعه را تصرف کردند و توپخانه آن را به سمت شهر بردند. شورش کوتاه مدت روز بعد هنگامی که دولت کشتی‌های جنگی را برای بمباران قلعه وارد کرد، پایان یافت.

آدرس: Praça Coronel Eugênio Franco، ریودوژانیرو

 

4. ایپانما

از رشته چهار کیلومتری کوپاکابانا به سمت غرب ادامه می‌یابد، سواحل ایپانما و لبلون توسط کانال Jardim de Alá از هم جدا می‌شوند که تالاب Lagoa Rodrigo de Freitas را تخلیه می‌کند. در امتداد گردشگاه کنار دریا، هتل‌های بزرگ، کافه‌های کنار پیاده‌رو و رستوران‌ها قرار دارند.

این دو منطقه، اگرچه بیشتر به‌خاطر سواحل‌شان شناخته می‌شوند (که یکی از آنها با آهنگ The Girl from Ipanema به شهرت جهانی رسید)، دارای یک زندگی فرهنگی پرنشاط، با گالری‌های هنری، سینما و تئاتر  است. Praça de Quental در Leblon هر یکشنبه صحنه بازار عتیقه‌جات است و Praca General Osorio میزبان یکشنبه Feira de Artesanato de Ipanema با صنایع دستی، موسیقی، هنر و غذاهای محلی است.

 

5. کارناوال ‌سامبا

یکی از معروف‌ترین جشن‌ها در جهان؛ به همان اندازه که در ونیز و نیواورلئان مشهور است. هر زمستان در ریودوژانیرو برگزار می‌شود. این جشن‌ها صدها هزار تماشاگر را به رژه‌های خیابانی، مهمانی‌های سامبا و نمایش‌های خود جذب می‌کند.

دیدنی‌ترین رویدادها رژه مدارس سامبا است که در مکان منحصر به فردی که توسط معمار مشهور برزیلی اسکار نیمایر طراحی شده برگزار می شود. Sambódromo یک مسیر طولانی رژه است که با جعبه‌هایی به سبک استادیوم طراحی شده است تا 90000 تماشاگر بتوانند رژه‌های رقصندگان با لباس‌های درخشان را در حین رقابت تماشا کنند. مسیر رژه 700 متر طول و 13 متر عرض دارد. اولین بار در سال 1984 مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان مکانی برای بازی های المپیک 2016 انتخاب شد.

6. پارک ملی تیجوکا

پارک ملی تیجوکا از جنگل تیجوکا و چندین منظره مشرف به شهر محافظت می‌کند و کریستو ردنتور، مجسمه بزرگ مسیح در کورکووادو را احاطه کرده است. برای کاوش در پارک، می‌توانید قطار را در یک نقطه میانی به سمت Corcovado ترک کنید و جاده را در جنگل دنبال کنید.

جنگل 3300 هکتاری تیجوکا، یکی از بزرگترین جنگل‌های جهان در داخل یک شهر، در اواخر دهه 1850 در زمین‌هایی که توسط مزارع قهوه از بین رفته بود، کاشته شد تا از چشمه‌هایی که آب ریودوژانیرو را تامین می‌کردند محافظت شود. بیشتر درختان گونه‌های بومی هستند و زیستگاه میمون‌های کاپوچین، کواتیس (راکون برزیلی)، توکان‌های رنگارنگ، شاهین‌ها، پروانه‌های آبی درخشان و بسیاری دیگر از گونه‌های حیات‌وحش را فراهم می‌کنند که می‌توانید هنگام کاوش در مسیرها و جاده‌های آن ببینید.

در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن کرووادو، Largo do Boticário، یکی از زیباترین میدان‌های ریو قرار دارد که توسط خانه‌هایی به سبک استعماری احاطه شده است. از پاویون به سبک پاگودا در موروداویستا چیناتا، در ارتفاع 380 متری از ساحل، مناظری از پارک شهرداری، باغ گیاه‌شناسی و بخش طولانی از ساحل جنوبی قابل مشاهده است.

مناظر بیشتری از Mirante Dona Marta وجود دارد، منظره‌ای بر فراز صخره‌ای بر فراز خلیج بوتافوگو. چندین آبشار از چشمه‌های جنگلی از جمله 30 متری Cascatinha Taunay سرازیر می‌شوند.

موزه دو آچود در باغ‌های وسیع نزدیک پارک، با مجموعه‌های ارزشمند چینی از شرکتی در هند غربی قرار دارد. نمایی قدیمی از ریودوژانیرو توسط هنرمندان برزیلی و خارجی و آزوله‌ها، کاشی‌های سنتی پرتغالی از قرن هفدهم تا نوزدهم.

7. Jardim Botânico (باغ گیاه شناسی)

باغ گیاه شناسی یا Jardim Botânico در ریو با مساحت 350 هکتار در پای کورکووادو، یک پناهگاه زیست‌محیطی را با باغ‌های نمایشی و یک آزمایشگاه علمی ترکیب می‌کند که همه در یک محیط پارک مانند زیبا هستند. نقاط برجسته عبارتند از Orchidarium، گلخانه ای آهنی و شیشه ای که در دهه 1930 ساخته شده و پر از بیش از 2000 گونه ارکیده است و باغ‌های ژاپنی با درختان گیلاس، پل‌های چوبی، حوضچه‌های کوی و بونسای.

یک باغ پر از گیاهان معطری که به خط بریلی امضا شده است. این باغ که در یونسکو به ثبت رسیده است، شامل بیش از 8000 گونه حیات گیاهی و پرندگان و جانورانی است که این باغ را زیستگاه خود کرده‌اند، از جمله میمون‌های مارموست و توکان. می‌توانید از میان باغ‌ها، زیر نخل‌های سر به فلک کشیده سلطنتی و درختان پائوبرازیل قدم بزنید، یا در یک گاری برقی سوار شوید.

آدرس: R. Jardim Botânico، ریودوژانیرو

 

8. ساحل پرینها (ساحل کوچک)

اگر از سواحل کوپاکابانا و ایپانما دیدن کرده‌اید و هنوز دوست دارید مناظر بیشتری ببینید، اما در عین حال به دنبال چیزی متفاوت هستید، از مسیر 20 کیلومتری به سمت پرینها بروید. جایی که جنگل‌های بارانی با اقیانوس تلاقی می‌کنند، این ساحل طبیعی‌تر از ساحل‌های موجود در قلب ریو است. شن‌های طلایی و تخته سنگ‌های گرد بزرگ در کنار دریا قرار می‌گیرند. اگر دوست دارید موج سواری کنید، اینجا مکانی برای انجام این کار است.

 

9. ماراکانا

بزرگترین استادیوم برزیل که میزبان مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی‌های المپیک تابستانی 2016 بود. برای جام جهانی 2014 به طور کامل بازسازی شد و بیش از 78000 طرفدار دارد.

این استادیوم برای مسابقات بین باشگاه‌های فوتبال بزرگ ریو، فلامنگو، بوتافوگو، فلومیننسه و واسکو داگاما و همچنین برای کنسرت‌ها استفاده می شود.

ساحل Lagoa Rodrigo de Freitas، در نزدیکی Copacabana و Ipanema، جایی که بسیاری از رویدادهای المپیک در آن برگزار شد، توسط پارک ها و باشگاه های ورزشی پوشیده شده است و آب های آن برای مسابقات رگاتا و سایر ورزش های آبی استفاده می‌شوند.

آدرس: خ. پرس کاستلو برانکو، ریودوژانیرو

 

10. سانتا ترزا و اسکاداریا سلارون

منطقه‌ای از خیابان‌های شیب‌دار، آرام و خانه های صد ساله، سانتا ترزا محله‌ای در ریو است. کافه‌ها و رستوران‌های آن مورد علاقه هنرمندان و روشنفکرانی هستند که به فضای این گونه بسیار علاقه دارند است. اگرچه بزرگترین جذابیت‌های آن فقط در خیابان‌هایش که اغلب به مناظر زیبا می‌رسد، است؛ اما جاذبه‌های بسیاری در آن قرار دارد، از جمله کلیسا و صومعه سانتا ترزا که قدمت آن به سال 1720 می‌رسد.

موزه چاکارا دو سیو دارای مجموعه‌ای هنری از آثار عمدتاً مدرن، از جمله آثار پیکاسو، میرو، و ماتیس، و همچنین مجسمه‌های چینی از قرن هفدهم تا نوزدهم است. Parque das Ruínas که در مجاورت آن قرار دارد، به جای مانده از عمارت افراد اجتماعی است که از بین رفته و به مکانی برای هنر، موسیقی و اجرا تبدیل شده است.

در لبه سانتا ترزا، جایی که به محله لاپا می‌پیوندد، یکی از جدیدترین جاذبه‌های گردشگری ریو، اسکاداریا سلارون، قرار دارد. از سال 1990 تا زمان مرگش در سال 2013، هنرمند شیلیایی الاصل، خورخه سلارون، پله‌های طولانی جلوی خانه اش را با موزاییک‌های ساخته شده از کاشی، سفال و آینه پوشانده بود که بسیاری از آنها به رنگ‌های آبی، سبز و زرد هستند ؛ رنگ های پرچم برزیل.

سلارون با استفاده از کاشی‌های شکسته‌ای که از محل‌های ساخت‌وساز و تخریب ساختمان‌های قدیمی برداشته بود، شروع به ساختن کرد، اما وقتی کار او توجه گردشگران را به خود جلب کرد، مردم شروع به آوردن سفال‌ها و کاشی‌ها برای او از سراسر جهان کردند. اکنون قطعاتی از بیش از 60 کشور جهان در 250 پله که 125 متر از پله ها را پوشش می‌دهد، در آن به نمایش گذاشته شده است.

11. سائو بنتو

بر روی تپه درست بالای بندر، کلیسا و صومعه سائو بنتو، یکی از بهترین مجتمع های بندیکتین در برزیل قرار دارد. کلیسای اصلی 1617 بدون راهرو بود تا اینکه در نیمه دوم قرن هفدهم با افزودن هشت نمازخانه جانبی بزرگ شد. بهترین هنرمندان نظم بندیکتین در تزئین فضای داخلی نقش داشتند.

کنده کاری پرشور که دیوارها و سقف را می‌پوشاند، عمدتاً کار راهبی به نام دومینگوس دا کونسیسائو بود که همچنین نقش‌های سنت بندیکت و سنت اسکولاستیکا را بر روی محراب بلند بر عهده داشت.

کلیسای کر دارای آثار نقره ای از Mestre Valentim و 14 نقاشی از Ricardo do Pilar، راهبی است که برجسته ترین نقاش بندیکتین برزیل مستعمره بود. شاهکار او، Senhor dos Martírios (مجسمه مسیح)، در قبرستان صومعه است.

 

12. سائو فرانسیسکو دا پنیتنسیا

سائو فرانسیسکو دا پنیتنسیا به سه بخش با ورودی‌های مجزا تقسیم می‌شود. فضای داخلی، که در سال 1657 آغاز شد و در سال 1773 تکمیل شد.

مانوئل و فرانسیسکو خاویر دی بریتو، دو مجسمه‌ساز و منبت‌کار برجسته پرتغالی، در دکوراسیون داخلی آن نقش داشتند. آن‌ها سبک‌های بسیار مشابهی داشتند که به عنوان بریتو شناخته می شدند و از اشکال تزئینی استفاده می‌کردند که بر آلیجادینیو و دیگر استادان باروک برزیلی تأثیر گذاشت.

 

13. Teatro Municipal (تئاتر شهرداری)

تئاتر بزرگ شهری، ساخته شده در اوایل قرن بیستم، از اپرای پاریس چارلز گارنیه الهام گرفته شده است، و فضای داخلی آن حتی از نمای برج‌های دراماتیک پرآذین‌تر و مجلل‌تر است. نکات مهمی که باید ببینید مجسمه‌های هنریک برناردلی و نقاشی‌های رودولفو آمئودو و الیزئو ویسکونتی و همچنین پرده‌های در حال آویز و سقف‌ها هستند.

 

14. Quinta da Boa Vista (کوئینتا دا بوآ ویستا)

باغ‌ها، ویلاها و کاخ‌های امپراتوری سائو کریستووائو اکنون به پارک‌ها و موزه‌های عمومی تبدیل شده‌اند که مهم‌ترین آنها کوئینتا دا بوآ ویستا است. از سال 1808 تا 1889، این کاخ محل سکونت خانواده سلطنتی و امپراتوری بود و بعداً تغییر یافت و به عنوان کاخ سائو کریستووائو بازسازی شد. این موزه دارای موزه ملی است که دارای بزرگ‌ترین مجموعه جانورشناسی، گیاه شناسی، قوم شناسی و باستان شناسی در کشور است که در مجموع بیش از یک میلیون مورد را شامل می شود.

در این پارک وسیع، باغ‌هایی با دریاچه‌ها، جنگل‌ها و غارهایی وجود دارند که می‌توانید از طریق راه‌آهن به آن‌جا برسید. همچنین در داخل پارک یک باغ وحش با بیش از 2000 گونه پستاندار، پرنده و خزندگان از برزیل و سراسر جهان وجود دارد.

15. کلیسای محلی Nossa Senhora do Carmo

کلیسای محلی Nossa Senhora do Carmo از سال 1808 تا 1889 Capela Real (نمایشگاه سلطنتی) بود و کلیسای جامع تا زمانی که کلیسای مدرن جایگزین آن در سال 1976 شد.

نمای باروک، درگاه سنگی و حکاکی‌های طلایی و سفید توسط Mestre Valentim در کلیسای نوویتیات از نکات برجسته آن است. کلیسای جامع سابق متعلق به سال 1761 با کنده کاری تزئین شده و دارای یک محراب بلند نقره ای است.

 

16. ایلها مالی

این قلعه نئوگوتیک در بندر ریودوژانیرو در سال 1889 ساخته شد و سال‌ها به عنوان ساختمان بازرسی گمرک مورد استفاده قرار گرفت. امروزه این جواهر معماری برای بازدید به روی عموم باز است.

در داخل Ilha Fiscal، کف‌های چوبی صاف با طرح‌های موزاییک در سرتاسر آن‌ها می‌بینید، در حالی که پنجره‌های شیشه‌ای رنگارنگ چشمگیر در آفتاب استوایی ریو می‌درخشند. در موزه ای که تاریخ نیروی دریایی برزیل را به نمایش می گذارد، قدم بزنید. دسترسی به این جزیره یا با اتوبوس یا با قایق است.

 

17. کلیسای جامع سائو سباستیا

معمار ادگار فونسکا که کلیسای جامع ریو را طراحی کرده است، از اهرام مایا الهام گرفته و ساختمان سر به فلک کشیده آن را در بافتی مدرن به تصوسر کشیده است. این کلیسا بین سال‌های 1964 و 1979 ساخته شده و اغلب به عنوان کلیسای جامع شناخته می‌شود . این کلیسا در فضای داخلی 96 متری خود 5000 صندلی دارد. چهار پنجره شیشه ای رنگی 64 متر از کف بالا می روند تا فضای داخلی را با نور طبیعی با رنگ های درخشان روشن کنند.

 

18. با قایق به Ilha de Paquetá سفر کنید(ایلها د پاکوتا)

جزیره Paquetá، با مساحت کمی بیش از یک کیلومتر مربع، در خلیج Guanabara، یک ساعت با قایق از Praça Novembro فاصله دارد. در اوایل دهه 1800، زمانی که امپراتور پرتغال تابستان‌های خود را در اینجا سپری می‌کرد (مستعمره برزیل در سال 1808، زمانی که ارتش‌های ناپلئون پرتغال را اشغال کردند، مقر امپراتوری پرتغال شد) به یک استراحتگاه شیک تبدیل شد.

سولار دل ری، کاخی که Dom João VI اغلب در آن اقامت داشته است، از جمله ساختمان‌های قدیمی جالب است که شامل کلیسای کوچک سائوروک در سال 1698 و خانه خوزه بونیفاسیو د آندرادا و سیلوا، پدر استقلال برزیل است. هیچ ماشینی آرامش جزیره را بر هم نمی‌زند، اما می توانید با پای پیاده، با دوچرخه کرایه ای یا در کالسکه  و با اسب به گشت و گذار بپردازید. نخل‌ها در کنار سواحل جزیره قرار گرفته‌اند.

 

19. سفر یک روزه به پتروپلیس

پتروپولیس، در 68 کیلومتری ریودوژانیرو، در دره‌ای جنگلی سرا دوس ارگاوس واقع شده است و پدرو دوم پادشاه برزیل آن را به عنوان خانه تابستانی خود انتخاب کرده است. اشراف زادگان بسیاری به سرعت به آنجا رفتند و قصرها و ویلاهای تابستانی خود را ساختند و پتروپولیس را به تفرجگاهی زیبا تبدیل کردند.

بعدها این شهر مورد علاقه هنرمندان و روشنفکران قرار گرفت و به دلیل ساختمان های زیبا و آب و هوای مطبوعش در طول سال یک مقصد گردشگری محبوب شد. امروز، کاخ تابستانی سابق، موزه امپراتوری است که مملو از یادگاری‌های دوران امپراتوری برزیل است. کلیسای جامع سنت پیتر آلکانتارا، قصر کریستال و خانه پیشگام هوانوردی سانتوس دومونت نیز ارزش دیدن دارند.